ହେ ମା' ଦୂର୍ଗା

ନୀଳ ନଭେ ନୀଳାମ୍ବୁଦ ଧାରାକି ବୋହିଲା

ମେଘମାଳା ସତେ ଗଙ୍ଗା ଜଳକୁ ଭ୍ରମିଲା

ଧରତୀ ଚାମର ଦେଖ କାଶତଣ୍ଡୀ ହେଲା

କୁମୂଦ କମଳ ଲାଗେ ସ୍ଵାଗତେ ମୋହିଲା ।

ଧରଣୀରେ ଧରାତଳ ପଲ୍ଲବେ ପଟଳ

ମହୀ ସାଜେ ମତ୍ତ ରଙ୍ଗେ ମଦିର କଲ୍ଲୋଳ

ଆଗମନ ହେବେ ମାତା ମୟୁଖ ମଞୁଳ

ମା' ମା ଡାକ ଡାକି ଉଡେ ଗେଣ୍ଡାଳିଆ ମାଳ ।

କାତ୍ୟାୟିନୀ ମାତା ଧରା ଧାମରେ ଧିମାନୀ

ସଙ୍କଟ ତାରିଣୀ ସେ ଯେ ଦୁର୍ଗତି ନାଶିନୀ

କହେ କୋଟି କଣ୍ଠ ତୁ ତ ଅଧିର ଅଧିନୀ

ଦୂର ହେଉ ଦୁଃଖ ଦିନ କଷଣ ଯାମିନୀ ।

ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦିଅ ଗୋ ମାତା ସନ୍ତାନେ ବ୍ୟାକୁଳ

ଆଶ୍ୱାସନା ଆଶା ଆମ ସଂସାରେ ସକଳ

ନାଶିବୁ ଦୁଷ୍ଟକୁ ଧରି କରେ କରବାଳ

ମାଗେ ମାତା ଆଶରୟ ତୋହରି ଆଞ୍ଚଳ ।

ମହିଷମର୍ଦ୍ଦିନୀ ମାତ ଦୁର୍ଗତି ନାଶିନୀ

ଭକ୍ତି ଅର୍ଘ୍ୟ ଘେନାକର କରାଅ ପାବନୀ

ନବଦିନେ ନବରସ ନବଧା ଭକତି

ସଦୟ ଗୋ ହୁଅ ମାତ ଭରିଦିଅ ଶକ୍ତି ।

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ହୋତା