ଓଃ, କି ବର୍ଷା !

ଓଃ କି ବର୍ଷା,

 

ନିର୍ଦ୍ଦୟ ବର୍ଷାଟା ପ୍ରତିଜ୍ଞା ବଦ୍ଧ ତନୁମନକୁ ପ୍ରେମ ପରଷରେ ଭିଜାଇ ସାରିଲାଣି ।

ମାତ୍ର ବିଡମ୍ବନା ଏତିକି

 

ପ୍ରିୟାର ଦୂରତା ଅବସାଦ ଗଣେ ହୃଦୟର ବେଳାଭୂମିରେ ।

ସ୍ପନ୍ଦନ କଣିକା ଗୁଡିକୁ ଭିଜାଇ ବର୍ଷାରାଣୀ କରିଦେଇଛି

 

ଜଡ ସଦୃଶ ନିରବ ନିସ୍ପନ୍ଦ ।

ଯେଉଁଠି ଖେଳେ ଆଜି ଶୂନ୍ୟତାର ହାଃ ହାଃ କାର ।

କାହିଁକି ରେ ବର୍ଷା ତୁ ପୁଣି ଥରେ

 

ବରଷିଲୁ ?

ଉଦାସ ମନଟା ଖୋଜୁଥିଲା ତ ଝଡବତାସ,

କାହିଁ ବର୍ଷାରେ ଭିଜାଇ ପକାଇଲୁ ପୁଣି ଥରେ ପ୍ରେମର ଫାଶ ।

 

ଭାଗ୍ୟର ନଇରେ ଉବୁଟୁବୁ ହେଉଥିବା ଜୀବନର ଦଦରା ନୌକା

ବୁଡିଯିବା ପାଇଁ ଥିଲା ଆତ୍ମହରା ମାତ୍ର ଶ୍ରାବଣର

 

ବରଷାରେ ତୋଳିଲୁ ପ୍ରେମ ଉନ୍ମାଦନା ।