ବର୍ଷା ଓ ଜଗନ୍ନାଥ

ବରଷକେ ଥରେ ବରଷା ଆସିଛି ବରଷୁଛି ଅନର୍ଗଳ ।

ହେଉ ଲଘୁ ଚାପ ଅବା ମୌସୁମୀ ଆଗମନ ଅବା ରଥେ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କର ଖେଳ ।

ବରଷୁଛି କେତେବେଳେ ଝିପିଝିପି କେତେବେଳେ ତୁହାକୁ ତୁହା ।

କେତେବେଳେ କୁଣ୍ଡାଝଡା ବରଷା ହୁଏ ତାର ମନ ଯେତେବେଳେ ଯାହା ।।

ଆଷାଢ ମାସରେ ବରଷା ପବନ ସଙ୍ଗେ ବିଜୁଳି ଓ ଘଡଘଡି ।

ଥରାଇ ଦେଉଛି ଶୀତୁଆ ପବନ ଦେହ ହାତ ଗୋଡ ଯାଏ ଥରି ।।

ବାଟୋଇକୁ ଆସରା ପଖିଆ ଓ ଛତା ବାଇକ ବାଲାକୁ ଆସରା ରେନିକୋଟ ।

ଅନ୍ଧାର ବରଷାରେ ବାଟ ଦିସୁନାହିଁ ବରଷା ଝରେ ଟପ୍ ଟପ୍ ।।

ବେଙ୍ଗୁଲୀ ବସିକି ବଣ ବୁଦା ମୂଳେ ରାବୁଅଛି କିଆଁ କଟର ।

ପବନର ତେଣେ ସଁ ସଁ ସର୍ଦ୍ଧ ଗରଜୁଛି ଅନବରତ ।।

ଛାତି ଦେଉଅଛି ଥରାଇ ହାତ ପାପୁଲି ମାରଇ କେମ୍ପା ।

ମନୁଆ ଭାଇଟି କେନ୍ଦରା ବଜାଇ ଭଜେ ଜଗନ୍ନାଥ ନାମ ସିନା ।।

ଜଗା ଆସିଅଛି ବରଷକେ ଥରେ ବିଜେ ହୋଇ ରଥ ଉପରେ ।

ବରଷା କହୁଛି ଧୋଇ ବଡଦାଣ୍ଡ ସଫା କରିଦିଏ ନଲାଗୁ ଭକ୍ତଙ୍କ ପାଦରେ ଅଳିଆ ।

ବରଷା କଥା ସୁଣି ଜଗା ନାଲି ଅଧରେ ହସିକି କହୁଅଛି ଆରେ ବରଷା ।

ସେବା ପାଇଁ ମୋର ସଭିଏଁ ତତ୍ପର ପୁରୀ ରଜା ଠାରୁ ପ୍ରଜା ନେବାକୁ ମଜା ।।

ବଡଦାଣ୍ଡ ଆଜି ଉଚ୍ଛବ ମୁଖର ଗହଳି ଚହଳି ଶୁଭେ ।

ବାଜୁଅଛି ପରା ଘଣ୍ଟ ଘଣ୍ଟା କାହାଳି ହରି ବୋଲ ହୁଳହୁଳି ଦିଅନ୍ତୁ ମୁଖେ ।

କବି: ସୁଶିଲ୍ କୁମାର ପାଣି,ପୁରୀ ।