ମୁଁ

ମୁଁ ସେଇ ଅବୁଝା ମନ,ଯାହା ମନ ତଳେ ହଜାରେ ସପନ;

ନପାଏ ଯଦି ସେ ଭାବପ୍ରବଣତା ,ହେଉଥାଏ ଖିନ୍ ଭିନ୍।

ମୁଁ ସେଇ ନିରୀହ ମନ,ଯାହା ପାଇଁ ପଦେ କଟୁ ବଚ଼ନ;

ଦେଇଚାଲିଥାଏ ଦହନ।

ମୁଁ ସେଇ ନୀରବ ଆଖି,ଯାହା ଆଖି କୋଣେ

ଲକ୍ଷେ ଲୁହ ଥାଏ ଲାଖି;

ନପାଏ ଯଦି ସେ ସୁଖ ଚଉହଦି ,ହେଉଥାଏ ଦିକିଦିକି।

ମୁଁ ସେଇ ଅଲିଭା ଦୀପ ,ଘର କୋଣରେ ଯେ ଜଗି ରହିଥାଏ

ସାତତାଳ ନିଦ ବିକି।

ମୁଁ ସେଇ ବାଧ୍ୟ ବଇଁଶୀ,ବାଜୁଥାଏ ଯେ ଅହଃର୍ନିଶି

ସୁରରେ ବାଜିବି ବେସୁରା ନହେଇ;

ଦେଇଚି ତାଳ କୁ କଷି।

ମୁଁ ସେଇ ଜଳନ୍ତା ବତୀ,ଜଳୁଥାଏ ନିତି ତୁଳସୀ ମୂଳରେ

ବିଭୁପାଦେ ରଖି ମତି।