ମୋ ଜୀବନ ସଢ଼ୁ ନର୍କରେ

ଅଳପ ଦିନରେ ଗଳପ ରଚିଲ

 ହାତ ଛାଡ଼ି ଅଧା ବାଟରେ 

କେମିତି ଚାଲିବି ବାକି ଅଛି ଯାହା 

 କେହି ନାହିଁ ମୋର ସାଥୀରେ ।

ଭୂଲିଗଲ ପ୍ରିୟା କେତେ ଗପିଛନ୍ତି 

 ବସି ଆମ ଘର ଛାତରେ 

ଚିର ବସନ୍ତର ସ୍ନିଗ୍ଧ ସମୀର 

 ବାଜୁଥିଲା ଆମ ଦେହରେ ।

ଭୂଲି ହେଉନାହିଁ ସେ ଚାନ୍ଦିନୀ ରାତି 

 ହାତ ମାରିଥିଲି ଛାତିରେ 

ପ୍ରେମ ନିବେଦନ କରିଥିଲ ପ୍ରିୟା 

 ଜାବୁଡି ଧରିଣ ବୁକୁରେ ।

କେତେ ଯେ ବସନ୍ତ ରହିଅଛି ସାକ୍ଷୀ 

 ହଜିଛନ୍ତି ଜହ୍ନ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାରେ 

ଅଧରେ ଅଧର ମିଶାଇଛ ତୁମେ 

 ଚିହ୍ନ ରହୁଥିଲା ଗାଲରେ ।

ଏକାନ୍ତ ଦେଖିଣ ପ୍ରେମ ନିବେଦନ 

 କରିଅଛ ଆସି ପାଖରେ 

ଦୁଇଟି ଶରୀର ଏକ ହେଉଥିଲେ 

 ସୁଯୋଗ ଦେଖିଣ ଶେଜରେ ।

ସାଗର ବାଲୁକା ରହିଅଛି ସାକ୍ଷୀ 

 ଆମ ଜଳକ୍ରୀଡା ସାଗରେ 

ଚୁନେରି ତୁମର ଭାସି ଯାଇଥିଲା 

 ଟାଣି ଆଣିଥିଲି ହାତରେ ।

ଗର୍ଭ ନିରୋଧକ ନେଉଥିଲ ପ୍ରିୟା 

 ରଖୁଥିଲ ବହି ଥାକରେ 

ତୁମ କଥା ମାନି କାହାକୁ ନକହି 

 ରଖିଅଛି କଥା ଗୁପ୍ତରେ ।

ନଥିଲା ମଟର ଗାଡିଟିଏ ମୋର 

 ବୁଲୁଥିଲେ ସାଇକେଲରେ 

ଭୂଲି ହେଉନାହିଁ ସେ ଅଭୂଲା ସ୍ମୃତି 

 ଚୁମ୍ବନ ଚିହ୍ନ ମୋ ଗାଲରେ ।

ଫୁଲ ବଗିଚାରେ ହୃଦୟ କମ୍ପନ 

 କେମିତି ଭୁଲିବି ସତରେ 

ଅଫୁଟା ଫୁଲକୁ ଛୁଇଁ ଦେଇ ଯେବେ 

 ଡରାଇଥିଲି ମୁଁ ମିଛରେ ।

ସାତ ଜନମର ସାଥୀ ବୋଲି କହି

 ଯାଗା ଦେଇଥିଲ ଛାତିରେ 

ଅଧା ବାଟେ ପ୍ରିୟା ଛାଡିଦେଲ କିଆଁ

 ଭାଙ୍ଗି ପଡିଛି ମୁଁ ଦୁଃଖରେ ।

ତୁମ ମୁଣ୍ଡ ଛୁଇଁ କହିଥିଲି ପ୍ରିୟା 

 କହିବିନି କାହା ଆଗରେ 

ଯାହା ପାଖେ ଅଛ ଭଲେ ରହିଥାଅ

 ରଖିଅଛି ସବୁ ଗୁପ୍ତରେ ।

ତଥାପି ମୁଁ ପ୍ରିୟା ବିଶ୍ବାସ ରଖିଛି 

 ପାଇବି ମୁଁ ଆର ଜନ୍ମରେ 

ଭୂଲ ହୋଇଗଲା ବୋଲି କହିଦେବ

 ହାତ ଯୋଡ଼ି ମୋର ଆଗରେ ।

କହିବନି କେବେ ପୁରୁଣା ପୀରତି 

 ତୁମ ନୂଆ ପତି ପାଖରେ 

ତୁମର ସଂସାର ସୁଖେ ବିତିଯାଉ

 ମୋ ଜୀବନ ସଢ଼ୁ ନର୍କରେ ।