ମୃତ୍ୟୁର ଆଭାସ

ହଁ ହଁ ମୁଁ ଦେଖିପାରୁଛି

ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପ୍ତ ତୋର କରାଳ ଛାୟାରେ

ନିସ୍ତେଜ ପ୍ରତିଛବି ମୋର,

ଆଜି ତୁ ନିଷ୍ଠୁର ହୋଇ

ଗ୍ରାସିବାକୁ ବସିଛୁ ମୋତେ,

ଶକ୍ତି ଆଉ ନାହିଁ ମୋର

ପ୍ରତିରୋଧ କରିବାକୁ ତୋତେ ।

ଦଣ୍ଡେ ରହିଯାଅ ମୃତ୍ୟୁ

ଛିନ୍ନ କରିଦେବି ବଞ୍ଚିବାର ଆଶା,

ପୃଥିବୀର ସବୁଜିମା ଆଉ

ନାନା ପ୍ରାଣୀ ଜଗତ

କିପରି ବିଲୀନ ହେଉଛି ଆଜି ?

ତୋର ବିକଟାଳ ଗର୍ଭରେ

ଦେଖୁଛି ମୋ ଚର୍ମଚକ୍ଷୁରେ ।

ଟିକିଏ ରହିଯାଅ ମୃତ୍ୟୁ

ଥରେ ଆତ୍ମ ସମୀକ୍ଷା କରିବି,

କାହା ବଳେ କହୁଥିଲି ଦିନେ

ଗର୍ବ କରି ମୁଁ ମୁଁ ମୁଁ ,

ଦେଖି ତୋର ଭୈରବ ରୂପ

ଆଜି ନିର୍ବାକ ସାଜିଛି ମୁଁ ,

କେବଳ ଏତିକି କହିବି ତୁ ତୁ ତୁ ।