ସାବିତ୍ରୀ ଯେସନ ନାରୀ

ସାବିତ୍ରୀ ବ୍ରତରେ   ଶୁଣ ଗୋ ସତ୍ବରେ

      ପୁରାଣ ଚରିତ ମର୍ମ

ପୁରୁଷ କି ନାରୀ  ନୋହି ସ୍ବେଚ୍ଛାଚାରୀ

      ଧର୍ମ ପଥେ ରହୁ କର୍ମ ।

ପତି ସତ୍ୟବ୍ରତୀ    ଥିଲେ ସତ୍ୟବତୀ

     ସାବିତ୍ରୀ ଯେସନ ନାରୀ

ହସି ଉଠେ ଘର   ତେବେ କିମ୍ପା ନର

     ହେଉଅଛ ଦୁରାଚାରୀ ?

ମିଥ୍ୟା ଦୁରାଚାର    ରଜ୍ଜୁରେ ନାଚାର

     ସମ୍ପର୍କର ସେତୁ ଏବେ

ହୃଦୟକୁ ଜୟ      କରିବା ବି ଭୟ

    ଆତ୍ମୀୟତା ନାହିଁ ଯେବେ ।

ସରିଯାଏ ଦିନ      ହୃଦୟ ବିହୀନ 

    କାରାଗାରେ ହୋଇ ବନ୍ଦୀ

ମୁକୁଳା ବନ୍ଧନ      ଭାବରେ କ୍ରନ୍ଦନ

     କରେ କିଏ ମିଛେ ଛନ୍ଦି ।

ଖୋଜୁଥାଏ ମନ      ସଙ୍ଗତିର ଧନ

     ପସନ୍ଦର ସାଥୀ ଜଣେ

ବାହି ଦେହ ରଥ    ଚଳେ କିଛି ପଥ

    ମନେ ଥୋଇ ଆଶା ପଣେ ।

ଭାବର ଦ୍ରବଣ     ନହେଲେ ସ୍ରବଣ

      ନିରର୍ଥକ ପରିବାର

ବୁଝାମଣା ବିନା     ବ୍ୟର୍ଥ ହୁଏ ସିନା

    ତ୍ୟାଗ ଯେତେ କରିବାର ।

ଦେବାରେ ଯେ ସୁଖ  ନବୁଝିଲେ ଦୁଃଖ

     କ୍ଷଣିକ ଆବେଗ ସେତୁ

ଭୁଷୁଡି ପଡଇ      ବିଭେଦ ବଢଇ

     ସମ୍ବନ୍ଧେ ତିକ୍ତତା ହେତୁ ।