ବୃକ୍ଷର ଯତ୍ନ ମହତ ଦାନ

ମଣିଷ ଜିତିଛି ଭାବେ ଜଳସ୍ଥଳ ନଭ ସସାଗରା ଧରା

ନଭଶ୍ଚୁମ୍ବି ଅଟ୍ଟାଳିକା ଗଢି ଖେଳିବ ହାତରେ ଧରି ଜହ୍ନତାରା ।

ପ୍ରକୃତିର ସନ୍ତୁଳନ ପାଇଁ ପଂଚ ତତ୍ତ୍ୱ ସାଗର ବନଗିରି

ଭୂମିରୁ ବ୍ୟାପିଛି ଭୂମା ପଣତରେ ତା'ର ରଖିଛି ଆବୋରି ।

ମୂଲ୍ୟ ତା'ର ବୁଝୁବି ବୁଝେନା ବାହୁବଳେ ହୁଏ ବଳୀୟାନ୍

ସୁନାମୀ କ୍ୟାଟ୍ରିନା ଫୋନି ହୁଡହୁଡ୍ ଆସେ ଫାଇଲିନ୍ ।

ଆଣ୍ଟାର୍କ୍ଟିକା ବରଫ ତରଳେ ସମୟରେ ନହୁଏ ବରଷା

ଗ୍ରୀଷ୍ମପାତ ପାରଦ ବଢୁଛି ଅଂଶୁଘାତ ବୁଡାଏ ଭରଷା ।

ଜଳ ସହ ବାୟୁ ଲୋଡା ଆମ ନାମ ତା'ର ତେଣୁ ଜଳବାୟୁ

ଖାଦ୍ୟ ବିନା ଜୀବନ ସମ୍ଭବ ଜଳବାୟୁ ବିନା କିବା ଆୟୁ !

ବୃକ୍ଷଟିଏ ବଡ ମିତ୍ର ଆମ ଶୋଷି ନିଏ ଅଙ୍ଗାରକାମଳ

ବଦଳରେ ଦିଏ ଅମ୍ଳଜାନ ଦିଏ ପୁଣି ପତ୍ର ଫୁଲ ଫଳ ।

ପତ୍ର ତା'ର ମହୌଷଧି ପରା ଛାୟାଦାନ ତା ମହତପଣ

ପଶୁପକ୍ଷୀ ପାଆନ୍ତି ଆଶ୍ରୟ ଅନ୍ନ ବସ୍ତ୍ର ଗୃହ ଆମ ପୁଣ ।

ପୃଥିବୀର ତିନି ଭାଗ ଜଳ ସ୍ଥଳମଧ୍ୟେ ତିନି ଭାଗ ବନ

ଗଛ କାଟି ଜଙ୍ଗଲକୁ ପଦା କଲେ କାହୁଁ ମିଳିବ ଜୀବନ !

ମଣିଷ ଗୋଟିକ ପାଇଁ ପାଂଚ ଗୋଟି ବୃକ୍ଷ ର ରୋପଣ

ପୁଣି ତା'ର ଲାଳନ ପାଳନ ସମୟର ଏଇତ ଆହ୍ୱାନ ।

ଆଷାଢର ଆଦ୍ୟ ଓଁକାରରେ ଆୟୋଜନ ବନ ମହୋତ୍ସବ

ଗଛ ଲଗାଇଲେ କିବା ଲାଭ କେହି ଯଦି ତାକୁ ନପାଳିବ !

ବଟ ଅଶ୍ୱତ୍ଥର ବିଭାଘର ସଂସ୍କୃତିରେ ହେଉଛି ପାଳନ

ଛାୟାଦାନ ଅମ୍ଳଜାନ ପାଇଁ ସବୁଠାରୁ ମହତ ନିଦାନ l

ବୃକ୍ଷ ମୂଳେ ଜଳଦାନ କର୍ମ ଧର୍ମ ନାମେ ହୋଇଅଛି ବିଧି

ବିଷୁବ ସଂକ୍ରାନ୍ତି ଠାରୁ ଚଉରାରେ ଠେକି ମାସାବଧି ।

ପୂରୁବ ପୁରୁଷ ଆମ ନଦନଦୀ ବୃକ୍ଷକୁ ଦେବତା

ସୁଖ ଦୁଃଖ ପ୍ରତି ମୁହୁର୍ତ୍ତରେ ଦେଉଥିଲେ ପରମ ମାନ୍ୟତା ।

ବୃକ୍ଷ ଆମ ଜୀବନ ନାଟିକା ଆପ୍ତ ବାକ୍ୟ ନଯିବାଟି ଭୁଲି

ବୃକ୍ଷ ଖାଲି ରୋପଣ ନକରି ବଢାଇବା ତାକୁ ଆମେ ପାଳି ।