मन आईचे

पहिला थेंब पहिला तो शहारा

विरहानंतर स्पर्श पहिला

प्रेम भेट गगन वर्षा

गंधांचीत ही तप्त काया

हिरवांकुरित रोम रोम

जन्म नवा कणकणातुनी

पाझरतो ममतेचा पान्हा

कवटाळे मज उरी सुखाने

कुशीत मायेने कुरवाळे

हिरवाईने नटते फुलते

भोळी आशा उमेद तिची

जपेन फुलवेन तिला असेच?

मन आईचेच शेवटी!

मन आईचेच शेवटी!