मन पावसाळी

मन पावसाळी माझं, कसं ओलं चिंब झालं|

मन मोराचा पिसारा, अंग शहारून आलं|| 

मन रानात वनात, रुंजी घाली पावसात|

मन प्रीतीच्या फुलात, मन न्हाल पावसात||

शालू नेसून हिरवा, आता नवं बीज अंकुरलं।

धरणी माय मनातुनी, गोड गालात हासलं।। 

कसं सांगू मी कुणाला, माझ्या मनाच गुपित|

जसं वाऱ्या-पावसात, पाणी येत गं ढगात||

झाड, वेलींच्या फुलांनी, वनराई गं फुललं|

धरती प्रीतीच्या प्रेमात, अशी न्हावून निघलं|| 

धनी माझा दूर देशी कसा निरोप धाडावा|

वाऱ्या-पावसात कोण असा, मैतर मिळावा||

आलं आभाळ भरून नभ, काळ निळं झालं।

कस धन्याला कळलं, मन पावसाळी झालं।।