मायेचा स्पर्श..

मायेचा स्पर्श हळवा

मायेला नाही थारा इथे 

बेमालूम नजरा स्वार्थी असे

अशेला तोलले त्याने तराजूत

कोण इथे निस्वार्थ जगतो आहे

स्पर्श ओल्या मायेचा

करी तुझी का आठव

क्षण थांबतो जरासा

त्याच सुन्या वाटा पुन्हा

भाव कोन्दले हृदयात

शब्द नाहीत साथीला

गूज कोणा न सांगावे

उरते एकटी मी पुन्हा

गहिरया त्या नजरेत

सय मयेची आर्त हाक

खोलवर रुजली असे

तुझी ओळख या मनात

रात्र ही एकाकी भासते

क्षण का थांबतो साथीला

चंद्राचाही का वाटे हेवा

एकाकी या माझ्या मनाला

अश्रुत ही मन ओझरतं

आपुलकीचा झरा बिलगतो

अल्वार होता स्पर्श दवाचा

क्षण मायेचा हळवा होतो

आसुसलेली काया तिची

पुन्हा वेचती ती पाऊलवाट 

साथीस नसे ना कोणी तरी

जगते त्या मायेस आठवत

भावला ना कधी पारवा

गोंजारले ना कधी फुलास

भ्रमर हा कोरडा राहिला

मनीचा चातक तहानलेलाच राहिला