गुंतले श्वास
गुंतले श्वास
तुला रोज जरी पाहिले
हृदय स्पंदने तरी वाढती
होता दृष्टिआड रूप गोजिरे
मनी विचारांचे ढग दाटती
मिटता या पाकळ्या नेत्रांच्या
घूमतो कानात बासरीचा स्वर
देह होऊन राधिका कृष्णासंगे
करीती रासगरबा जणू धरेवर
नश्वर हे जगणे भक्तीविना
गोडी लागली कृष्ण नामाची
जळी,स्थळी,काष्ठी,पाषाणी
दिसे छवी मज घनश्यामाची
वाहिले जीवन तुज कान्हा
नाम स्मरणात गुंतले श्वास
नाही आता चिंता कशाची
लाभला मज कृष्ण सहवास