संस्कार आणि फॅशन

संस्कार आणि संस्कृती, फक्त चित्रात पाहिली।

अन स्वप्न नव्या युगाची, आता मनात राहिली।।

काय काळ होता बाई, माय-लेकीच्या कथेचा।

थोरा-मोठ्यांच्या सुनेचा, डोई पदर घेण्याचा।।

भाळी कुंकवाचा टीळा, नथ नाकात वाकली।

लांब केसांच्या वेणीला, रान फुलांनी झाकली।।

पायघोळ साडी ल्याली, नखं पायाच दिसेना।

नजर उंचावून पाहण्या, छाती कुणाची धजेना।।

कानी कर्णफुले ल्याली, बिंदी भंगात झाकली।

गळा मंगळसूत्र लेवून, जशी नवरी सजली।।

बाई शिकल्यानं म्हण, सारं घरचं शिकलं।

अंग झाकण सोडून, सारं उघड टाकलं।।

आणली कुठून फ़ॅशन, लाल पिवळी रंगली।

मांड्या पोटऱ्या उघड्या, छाती उघडी पडली।।

हा परदेशाचा धुरळा, घरा-दारात आला रे।

संस्कारी माय-लेकी तुम्ही, जरा विचार करा रे।।

माय-बहीण सून नात्याची, सारी कापड काढली।

फ़ॅशनच्या नावाखाली सारी, लाज विकून टाकली।।