मनाचिये गुंफी
मनाचिये गुंफी
मनाचिये गुंफी
मनाचिये गुंफी
शब्दांचा ताटवा
ह्रदयात फुलावा
कवीमनी
शब्दांची सुमने
भावना गुंफणे
काव्यात जगणे
नित्याचेच
काव्याचीच आस
लागली मनास
माझी सखी खास
काव्यसुधा
अंतरी जयाचा
वेध लागायाचा
ध्यास मनी त्याचा
पदोपदी
मनाचिये गुंफी
चित्त नाही ठायी
मन ओढ घेई
काव्यजगी