पणती

बोलू नकोस काही

तूही तशीच आहे

माहेरलाच जा तू

सासू पुन्हा म्हणाली

दुसरी बघीन मीही

माझ्या मुलास राणी

ती द्वाड हुंदडाया

जन्मास पोर आली

फेकून देत सारे

कपडे नि साज ऐसा

रागे घरास घेती

माथ्यावरीच झाली

झाडावरीच नाही

माझ्या कळीस जागा

छाटून टाकलेली

मी पोरकी डहाळी

नारी म्हणून जन्मा

मी काय पाप केले

चुकलेच दैव माझे

ती आसवात न्हाली

सासूस पत्र आले

पोरीस पोर झाली

ओशाळल्या मनाने

ती हासलीच गाली

माफीस पात्र नाही

जाणून बोलली ती

मीही तुझीच आई

ह्रदयी खजील झाली

पणती दिव्यास भारी

माहेर सोड आता

कायम इथे राहा तू

कळवीत जा खुशाली