संध्या
संध्या
1 min
5.0K
नको नको ते खूप ऐकले 'थकलो' म्हणती 'कान' ।
'गुडघे' पाटील कुरकुर करती सोडी ना आपुले स्थान ।।
स्पष्ट दिसे भूतकाळ 'नयनी' दिसे ना वर्तमान ।
'नकोच काही' सांगत राही सदैव हलती मान ।।
'राम' वदता 'लांब' होतसे शब्दांची वळवळ
'दंताजी'ची पंगत उठली मुखी वाजते शीळ ।।
भूकंपातले कंपन घेऊन थरथरती हे हात।
डोक्यावरचे केस उडाले सोडून गेले साथ।।
आयुष्याची 'संध्या' अजून का ध्यानामध्ये येत नसे
जे करणे ते राहून जाते नको त्यास्तव धावतसे ।।