ज्याचा सखा हरी

ज्याचा सखा हरी ।

त्यावरी विश्व कृपा करी ॥१॥

उणें पडों नेदी त्याचें ।

वारें सोसी आघाताचें ॥२॥

तयावीण क्षणभरी ।

कदा आपण नव्हे दुरी ॥३॥

आंगा आपुले ओढोनी ।

त्याला राखे जो निर्वाणीं ॥४॥

ऐसा अंकित भक्तांसी ।

म्हणे नामयाची दासी ॥५॥