रविवार संध्याकाळ...!
रविवार संध्याकाळ...!
रविवार संध्या
सुट्टीची मस्त मजेची
पण
कोठे कोठे एसी ची
कोठे कोठे कुलर ची
कोठे कोठे पंख्याची
कोठे कोठे वर्तमान पत्राची
कोठे कोठे सावलीची
कोठे कोठे उन्हाची
कोठे कोठे काहिलीची
कोठे कोठे कासावीस करणारी
कोठे कोठे असमाधानी ठेवणारी
तर कोठे कोठे बेचैन करणारी
थोडक्यात
रविवारची संध्या सौख्य हरण करणारी
घराकडे धडपडत घेऊन जाणारी
हूर हूर लावणारी
अनामिक ओढ निर्माण करणारी
काहतरी विसरल्याचे सांगणारी
काहीतरी आठवण करणारी
काहीतरी सुचवणारी
काहीतरी बोचणी लावणारी
कोणती तरी टाचणी टोचणारी
काहीतरी खुपणारी
खिशाला चाट लावणारी
वेगळाच घाट घालणारी
वेगकाच थाट मांडणारी
वेगळाच सूर लावणारी
वेगळाच रंग दावणारी
वेगळाच रंग भरणारी
पण जस जसा
रविराजा क्षितिजावर कलतो
तसा तो साऱ्या त्रुटी भरून काढतो
एक एक करीत
वाऱ्याची झुळूक पाठवतो
घामेटल्या अंगावर फुंकर मारतो
थोडे बरे वाटते
वाटत सुख सुख म्हणजे दुसरं काय..?
त्याच्या तावडीतून सुटका...!
सार विसरायला होतं
आणि पुन्हा
आनंदाला भरती येते
हळूच हात जोडले जातात
आणि म्हणतात
रविराजा शुभ सायंकाळ
उगवू दे पुन्हा तुझी
रम्य सकाळ....!