आठवणींच्या हिंदोळ्यावर

या आठवणींच्या

हो हिंदोळ्यावर

होते वर खाली

मन खाली वर

फुंकर घालते

हसू पळभर

दुःख लपवते

घालता जागर

ओझे अपेक्षांचे

चढे सरसर

फुकाची निराशा

रिकामा पदर

शब्दच बोचरे

शब्दांनाच धार

होतात किती हे

आघात कठोर

हेलवते मन

तरी हो खंबीर

खुपसतो कोणी

पाठीत खंजीर

हातून सटकतो

क्षण भरपूर

हिशोब कुठला

राहतो उधार

हात जोडतांना

झुकते नजर

आपण आपले

जगावे सुंदर