गुढी

रात्र अमावस्येची ही

नको कोणाच्या जीवना

पौर्णिमेच्या चांदण्यांनी

यावी शितलता मना

लोभ द्वेश न् मत्सर

नको कुणाच्या वाट्यास

गोफ आभाळी ताऱ्यांचा

लाहो सर्वत्र जगास

सुख शांती नांदो सदा

नको दु:स्वास अंतरी

पाडू भिंत मनातली

देऊ मनास उभारी

धरू कास विवेकाची

दंभ टाकूच गाडून

उंच उभारु रे गुढी

हृदय हृदयास जोडून