सुधाकरी
सुधाकरी
।। सुधाकरी ।।
बिथरली मती । दुभंगली नाती
झाली अधोगती। ममतेची
संवादा वाचूनी । अंतरली मनं
अंगण हे सुनं । तुळशीचं
कानात चुगली । होई बुध्दी भ्रष्ट
उपसले कष्ट । गेले वाया
मोहाच्या बाजारी । वेडी झाली माया
झिजवून काया । हरलेली
स्वप्न अंतरीचे । गेले हो भंगून
हे एकटेपण। गाई धून
आयुष्याची सांज । झाली ओकीबोकी
मातृत्वाची नेकी । मातीमोल
सुईमागे दोरा । सुत्र जीवनाचे
कुणी नसे कुणाचे । हेची खरे
नव्याने ऊभारी । गांजल्या मनास
लावूनी काणस । केली धार
अंधारल्या राती । उजळली वात
टाकूनिया कात । सावरली
नवचैतन्याने । भरला गाभारा
सुना तो कोपरा । प्रकाशला