जीवनप्रवास आणि घोरणे..!
जीवनप्रवास आणि घोरणे..!
घोरण्याचं मला कधी
कौतुक वाटलं नाही
कधी वावडं वाटलं नाही
कधी नवल वाटलं नाही
कधी घृणा वाटली नाही
कधी अप्रूप वाटलं नाही
कधी उणीव भासली नाही
कधी जाणीव झाली नाही
कधी प्रेम वाटलं नाही
कधी स्नेह जडला नाही
कधी वैरत्व निर्माण झालं नाही
कधी मैत्री झाली नाही
कधी विजय झाला नाही
कधी पराजय झाला नाही
कधी तह झाला नाही
कधी पलायन झालं नाही
काही द्वंद्व झालं नाही
कधी गळाभेट झाली नाही
पण ओळख मात्र झाली
एक सुंदर कला म्हणून
तो रंग रेघोट्यांच्या
पलीकडचा कलाविष्कार आहे
लयीची नागमोडी वळणं
मधेच स्वरांचा खड्डा
आणि पुन्हा लयीत चालणं
आणि थोडं थोडं पळण
एखाद्या वळणावर
कर्कशपणे ब्रेक लावणं
नाहीतर उगीचच
टायर घासत रेटणं
सारं कसं एक सुंदर
रात्रीचं मातेरं करणारं
पण तरीही
ती रात्र प्रेमानी जागवणारं
जीवनात कोणीतरी
जागं राहणं भाग पडतं
तेव्हाच अशी घोरण्याची
चित्रशिल्प पहुडलेली पाहता येतात
अखंड कलाप्रवास
मी आनंदाने केला
तेव्हा कोठे हा संसार
दोरीवर पण उभा राहिला
खरेच परमेश्वरा मला
घोरण्याचा राग नाही आला
कारण त्या घोरण्यामुळेच मी
आजवर जागता पहारा दिला
इतकं मात्र कळलं मला
दुसऱ्याचं सुख हे आपलं सुख असतं
कारण घोरणारं कुटुंब हे आपलंच असतं
त्या मुखात आपलं सुख असतं...!
आपलं सुख असतं..!!!