आता तरी तू हो रे माणूस...

तो देतो भरभरून ... किती घेशील दोन कराने ?

लांड्या - लबाड्या किती करशील ? स्वतःलाही किती फसवशील ...

येशील - जाशील त्याच्या मर्जीने , सोबती तू गाड्या काय नेशील ?

जगून घे ,रे मनासारखे ...मनुष्य जन्म नाहीच नंतर ...

      माणसा - माणसा कधी होशील रे तू माणूस ?

येशील - जाशील त्याच्या च मर्जीने ...

आला तसाच जाशीलही  तू खाली हात 

तुझे इथे काही काळाचं पाहुणंपण ... 

जाणून घे रे जीवन हे क्षणभंगुर 

     माणसा - माणसा कधी होशील रे तू माणूस ?

प्राण्यांमधुनी तूच श्रेष्ठ , बुद्धि सामर्थ्य तुझ्याच ठायीचे

लाव पणास तूच गडे , आनंदभरण्या तिन्ही लोके ....

सावर रे ऋतुचक्र अन पर्यावरणाचं ऱ्हास थांबव गडे 

आनंद या जीवनाचा सुगंधापरी दरवळू दे ....

      माणसा - माणसा आता तरी तू हो रे माणूस  

आहेस तोवर किती पळशील , सुखाचे क्षण कधी अनुभवशील ? 

जीवन म्हणजे जन्मपासूनचा मरणापर्यंतचा अखंड प्रवास...

राग , लोभ , मोह , माया , यांच्यावरती विजय मिळव रे थोडा 

आनंदाचा प्रवास होण्या, खुशाल उधळू दे प्रेमाचा अशवमेध घोडा

      माणसा - माणसा आता तरी तू हो रे माणूस...