दूर दूर

ओलेचिंब चहुभोवताल।

जसे धुक्यांचे ओले, पडले सभोवताल।

निघाली पृथ्वी चराचरातून, न्हाउन माखून

आणि नटली नववधूप्रमाणे

हिरवा, शेवाळी शालू ओढून।।१।।

येता नभी मेघ दाटून

सरसर बरसता सरी, बाहेर अंगणी

सभोवताली हे जग जाते हरवून

आणि केवळ मी ऊरते

अल्लड, खट्याळ वाऱ्यासह पावसासोबत।।२।।

हे धुकेरी वारे लक्ष माझे गेले वेधून

कौलारु छतातून निघणारा तो शांत धूर

चालला होता मंद पण डौलात

आणि दूर पेटत असलेली ती शेकोटी

देवून गेली ऊब, मला मलमलच्या दुलईतील।।३।।

दाराच्या चौकटीने पाय ठेवले

आतमधेच बांधून

बाहेर मात्र धो धो बरसत्या सरी

आणि मेघांचा गडगडाट 

घेवून जातो मनाला धारांसह वाहवून दूर दूर।।४।।