“श्रावण झुला”

अशा भर पावसात प्रिये तुझी सय येते,

मनातले गाणे माझ्या आपसूक ओठी  येते,

किती कसे सांगू तुला मनी विचार दाटती,

जसे काळे निळे मेघ दाटीवाटीने जमती,

अशा बरसती धारा सारे होई धुंध धुंध,

मन मोगरा फुलून दरवळे मंद मंद,

चित्र तुझे डोळ्यापुढे असे  येई उमटून,

जसी चमके बिजली आकाशात सररकन,

श्रावणात सरीतून गीत तुझे ऐकू येते,

पारंब्यांच्या झोपाळ्यात तुझी सावली झुलते,

आठवू तू लागता वसंतही मोहरतो,

अन गजरा होवून तुझ्या केसात फुलतो,

असे ऋतू येता जाता तुझी आठवण येते,

तसे होता मग तुला माझी नजर शोधते.

... संजय साळवी