वादळ

झोक्यातली गती वाढावी

तसे हृदयाचे वाढते ठोके

हळुवार विसावणाऱ्या झोक्यात

हळव्या प्रितीचे वादळ होते.....

वादळाला कल्पना नसते

उद्या काय घडणार असते

विस्कटल्या पाण्याला सावरायचे

त्यालाही कळत नसते.....

तळमळत राहते नीरव शांतता

आक्रोशाचा आकांत पाहुन

वादळाचा वारा मग

शितल होतो

प्रयत्नांच्या हिरवळीत

गारव्याचा झरा बनुन

बिनतक्रार जगण्याच्या

आयुष्याला सवयी होतात



स्वतः च स्वतः ला सावरताना

वादळाच्या वाटा बंद होतात

पण..यावं कधीकधी

वादळानेही हृदयाच्या दारात

विखुरलेलं पुन्हा निट करावं

हळव्या प्रितीच्या हिरव्या विरहात.