ध्यास हा
ध्यास हा
पावसातील थेंब आज
माती मंदि मुरले,
अन प्रेम हे आपुले
अंतरात विरले...
वेदनेच्या पावसाची
सुरुवात जाहली,
अंत:करण ढगाळले
अन ओंजळ ती वाहली...
वाट ही अंधुक झाली
पाय ना थांबले,
आठवणी तुझ्या
जसे पावसात कांबळे...
दूर दूर चालले मी
आज एकटीची वाटत ही,
अंत:करणी उमजेना
वेदना का झेले ती...
ध्यास हा प्रेमी तुझ्या
ना संपवेना प्राण मी,
प्रेम माया अतूट ही
शेवट ना होई...