रानगंध
रानगंध
रम्य एका सायंकाळी
गेले होते वनामध्ये
ठाण मांडूनि बैसला
गंध एक मनामध्ये.
वाटू लागला हवासा
गंध रानातला खास
रातभर निजेतही
होऊ लागला तो भास.
शोधावया गेले पुन्हा
एकटीच मी रानात
ऐकावया आली गोड
कुजबुज ती कानात.
रानफूल सान एक
बाजूलाच होते गडे
दिसताच मी बावरी
झेपावले मजकडे.
बोलू लागले हळूच
मीच असे रानफुल
धुंद माझा रानगंध
तुला पाडतो गं भूल.
उग्र जरी हा सुवास
त्याचा निराळाच थाट
रानगंधी गंधाळली
रानातली पायवाट.