सोमवार सांज समाधानाची...!

सोसले बहुत

मला वाटते

वारंवार तेच तेच

रडगाणे पिच्छा पुरविते

सांगून अनेकदा झाले

ज री त्याला मी गाऱ्हाणे

समजावूनी पण सांगितले

मान खाली घालूनी

धाक न राहिला मम भक्तीचा

ना राहिला तो माझा

चीवचिवाट समजूनी

तो मज विसरुनी गेला

तरीही कान्या डोळ्यांनी पाहता

उर भरुनी आला

माझा देव माझा

जाता जाता मज पाहुनी गेला....!