वेध गुलाबी थंडीचे

स्वप्न बहरून जावे

ओल्या त्या दवबिंदूचे

धुंद सांजवेळी मज

वेध गुलाबी थंडीचे

हिरवळ चहुकडे 

धुके पहुडले रानी,

आठवणी मखमली 

पांघरल्या मनोमनी !

खुदकन हसे पर्ण

फुल सजे वेलीवर,

कशी सावरू स्वतःला?

दाटे मनी गहिवर !

साथ तुझी जणु सख्या 

आच्छादन चांदण्यांचे, 

अंधारल्या सावलीत 

चंद्र-रात मिलनाचे !

भाव मनीचा जाण तू

छळू नको ना थंडीत, 

हात हाती घे तू प्रिया  

हवे जीवन रंगीत !

सांजवेळी परतून 

सूर्यकिरणेही जाती,

तुझी वाट पाहताना 

पिल्लं थकून निजती !