रसिक मी
रसिक मी
खरेतर स्वप्न तशीच विरली
पुढे काय आता चिंता उरली
अशातच एक दिवस अचानक
हि भेटली, नवी कोरी
माझ्याच मनी प्रकटली
काव्यांकुर मनी उगवले
नव नर्मीतीचे पेव फुटले
जणु सखी, प्रेयसी भेटली
हात हाती देवून तिने
गोड हसत पाहून म्हणे
चल ना जाऊ सोबत
पुढचा सारा प्रवास
ठाऊक मज एकटा तू
कुठेच, काहीच, कशातच
जमले नाही तुझे
कोणीच नाही तुझे
सोड ना चिंता, काळजी
आले ना मी, आहे आता तुझी
पकड घट्ट करून म्हणे
मी तुझी अन तु माझा
सजव तु मला
तुझ्या शब्दालंकारांनी
भेटेन मी तुज रोज नव्याने
अन अशी बिलगली
जणु अंतरी उतरली
एकरूप, एकजीव
मनी वसली
साथ आयुष्याची सोबती
रसिक मी चाहता झालो
तिच्याच विचारात बुडालो
चालता बोलता, स्वप्नात सत्यात
जगता जगी जग पहाता
तीलाच पाहतो, तीचाच होतो
अन कवितेच्या प्रेमात पडलो.