बोल कविते माझ्याशी
बोल कविते माझ्याशी
किती उणिवा जाणिवा
आहे मनाच्या कुपीत
बोल कविते माझ्याशी
खोल मनाचे गुपित ।।१।।
येता सुखाची जाणीव
होतो आनंद जीवाला
दुःख जीवनात येता
कसे उठते खायला ।।२।।
येती उफाळून कधी
भाव भावना अंतरी
शब्द झरझर येती
ठसा कागदाच्या वरी ।।३।।
शीण संसारात भारी
चिंता मनाला जाळते
मोरपीस हळुवार
कवितेचे ते फिरते ।।४।।
बोल बोबडे बाळाचे
कधी प्रेमळ प्रियेचे
सूर धाकाचा काढते
बोल माझ्या कवितेचे ।।५।।
कधी बनून माऊली
हात प्रेमळ फिरवी
कधी बाळबोध शब्द
पाटीवर ती गिरवी ।।६।।
तऱ्हे तऱ्हेचे नटवे
रूप कविता धरते
गुज हृदया मधले
कानी हळूच झरते ।।७।।
बोल कविते माझ्याशी
थोडे येऊन खुशीत
लडिवाळे तू लाडके
सांग सुखाचे गुपित ।।८।।