मजनू होऊन उगाच जगत नाह चारोळी
मजनू होऊन उगाच जगत नाह चारोळी
चांदण्यात तुझा भास झाला की डोळ्याला डोळा लागत नाही
अंतरीची प्रेमाची तहान अमृत पिऊनही भागत नाही
आस आहे कधी तुटलेल्या तारा होऊन येशील कवेत
रात्र रात्र मजनू होऊन मी उगाच जागत नाही
चांदण्यात तुझा भास झाला की डोळ्याला डोळा लागत नाही
अंतरीची प्रेमाची तहान अमृत पिऊनही भागत नाही
आस आहे कधी तुटलेल्या तारा होऊन येशील कवेत
रात्र रात्र मजनू होऊन मी उगाच जागत नाही