भिजलेले प्रेम

पानावरच्या शाहीला

एका थेंबाने असे टिपले

मिठीत शब्दांच्या लाजुन

ते पसरुन निळसर हसले

कागदही शहारला लाघवी

मनातल्या त्याच्या मनात

मंद मंद सुगंधात

त्याचे कोरे अंग भिजले

नातं शाहीचं नि कागदाचं

कवीतेला माहीत होतं

शब्द स्वरांनी दोघातले

मधुर अंतर मिटले

शांत ओळीतला आत्मा

सुखावतो हृदयातली स्पंदने

ओठांवरचे गाणे होवुन

भिजलेले प्रेम अंती कळले.