साक्ष आठवांची

निसटून जाते वाळू

हातातून वेचताना 

आठवांचे सोहळे ते 

फोटोतून पाहताना 

वाटे हवाहवासा जो 

काळ दिसे पळताना 

उभा रोमांच करतो 

अलबम चाळताना

धडधड हृदयात

चार पाने गळताना

वाटे हुरहूर मनी

अश्रू पुन्हा ढळताना 

साक्ष देतो फोटो मला 

अश्रूतून भिजताना

होते माझे सारे जरी

दिसे दूर पळताना

आठवांचे पुस्तक हे 

भासे उलगडताना 

अंगावर मोरपिसे

वाटे आज पडताना 

साक्ष देतो प्रेमाची हे 

साठवण जपताना 

जावे शिंपीत चांदणे 

अलबम बघताना