किमया

किमया...!

उन्हात शिडी लावली आकाशी

अन सारे आकाशच रंगवायला घेतले

म्हंटले सूर्याला बघ आता क्षणात

तुझा दाहच सारा कमी करून टाकतो

दूर वर मेघ राज होता

त्याने ते लक्ष देऊन ऐकले

म्हणाला कलाकार थांब मी पण येतो

तुझ्या मदतीला भरपूर पाणी घेऊन

आणि रंग काम निळ्या नभी

मोठया जोमाने सुरु झाले 

तसा वारा ही धावून आला

म्हणाला तू रंगाव मी सुकवतो

हळू हळू सूर्य नजरेआड झाला

नभांची दाटी झाली तसा

वाराही अंदादत नाचू लागला

सूर्याचा दाह ही कमी झाला

तशी वीज आनंदात कडाडली

म्हणाली चमक भरते मी आकाशात

बरसेल बघ पाऊस निमिशात

तेवढीच नक्षी रेखते मी आकाशात

जिद्द कलाकाराची पाहून

वरून राजा प्रसन्न झाला

आणि मनसोक्त मेघ गर्जनेसह

चोहोबाजूंनी धुवांधार बरसू लागला

कलाकार ही तृप झाला

म्हणाला धरती मातेला

आई काळजी नको करू

मी रंगवेन आकाश प्रत्येक वेळी तुझ्यासाठी

तशी धरती ही तृप्त होऊन हसली

आणि म्हणाली अरे कलाकारा

तुला प्रसन्न तेचे चित्र रेखाटता यावे

म्हणूनच बघ ना मी हिरवा शालू ल्याले....!