કળીયુગી મહાભારત

આ લાગણીના દરિયામાં વેદનાની ભરતી
જુઓ લાશ એમાં સદૈવ વિશ્વાશની તરતી

છે આ પ્રેમનું બેબૂઝ કળીયુગી મહાભારત
જ્યાં દ્રૌપદી જ દ્રૌપદીના ચિરહરણ કરતી

એક ઇચ્છાઓનો જ્વાળામુખી સતત સળગે
જ્યાં અભિપ્સાઓ હિમની જેમ એમાં ઠરતી

વસંતના આગમન પહેલાજ જુઓ અને કહો
કુમળી કળીઓજ મરુસ્થલમાં શુકામ ખરતી

બરફ જેવા માનવીનું અંતર ટટોલો તો ખરા
કાયમ કદી ન બુઝતી એવી આગ ત્યાં ઝરતી

સ્પૃહાઓનું એક સળગતું અરણ્ય ભીતર જુવો
હજુ એક પૂર્ણતા ન પામે ત્યાં તો હઝારો મરતી

ને આ મંદમંદ વાતા સમીર સથવારે આવી ચડી
તારી યાદની ઠંડી લપટો મુજ આસપાસ ફરતી

ને પછી એમાં નિખરીને નીરખું ખુદને આયનામાં
તો "પરમ"વાંહે"પાગલ" જાત મારી સદા મરતી

 

ગોરધનભાઈ વેગડ (પરમપાગલ)