દિવ્ય સ્નાન

તારી આરઝુ તારી જુસ્તજુ

ન જાણે કેટલી જૂની હશે...?

કદાચ ..સનાતન...

વિસ્મૃતિ ના પડળો વચ્ચે અચાનક તારી સ્મૃતિ ની એક ઝલક ધબકારને ખો આપી જાય છે..

ને રમત જિંદગીની આખરે હાર જીત ના ફેસલા વગર જ પુરી થાય છે...

તું ખુદ રમે છે કે રમાડે છે?

આ પ્રશ્નનો જવાબ શોધવામાં ન જાણે,

મારો આ કેટ્લામો જન્મ હશે...?

તું સંબંધોના કયાં રૂપમાં ક્યારે આવીને,

છેલ્લે સંબંધોની બહાર મુક્તિના અમર્યાદ પટાંગણ માં લીલા લીલા ઘાસના પર્ણો ની ટોચ ઉપર બાઝેલા ઝાકળ બિંદુઓ જેવો સંબંધ રચીને,

મર્યાદિત સમયની અવધિમાં આશાઓના કેટલાંયે ઇંદ્રધનુષો રચી લાગણીની વર્ષોની લાલચ આપીને,

અમારા ચહેરા ઉપર સ્મિતનો શણગાર કરી જય છે..

ત્યારે તારી અનુભૂતિની એક ઝલક પામવા અમે બે, એકબીજાની ખૂબસૂરત નિર્દોષ આંખોના તળિયા વગરના, ઊંડાણમાં અદ્રશ્ય થઈ ને તને પામતા હોય એવા અદ્વૈતના માહોલ વચ્ચે,

અમે અમારું હું પણું ભૂલી એક સમયશૂન્યતાના અવકાશી ક્ષેત્રમાં ફેંકાઈ જઈએ છીએ...

પછી અમે ક્રિયા ના સાક્ષી જેવા તારી અનંત લીલાઓના એક ભાગ ને ભોગવીને ભવ્યતા

અનુભવતા હોઈએ છીએ...

એક દિવ્ય સ્નાનની અનુભૂતિ અમને અમારામાં તને માણવા માટે ફરી ફરી જીવવાનું જોમ ભરે છે...

જે આનંદ ની અનુભૂતિ કહેવા શબ્દો ની ધાર કાઢું છું.. તો તારા વિચારના ઝબકારા માત્ર થી આ ધાર બુઠ્ઠી થઇ જાય છે..

અને અંતે ખબર પડે છે કે તું જ મારામાંથી શબ્દની સરિતા બનીને પથરાયો..

હું તો નિમિત્ત જ હતો ..છું અને રહીશ..

હવે આંખ ભરાઈ છે ને ઘેરાઈ પણ છે..

હાલ...તને તારી યોગ્ય માવજત કરી

મારુ કાર્ય પૂરું કરું..

અસ્તુ...!!!