છે ને.

કૈં કેટલાય બનાવ જીવનમાં રોજ ઘટે જ છે ને,

રોજ કૈંક ઈચ્છાઓ અધૂરી અહીં મટે જ છે ને.

 

ત્યાગતા તો ત્યાગી દેવાશે સંસાર અહીં ક્ષણમાં,

કૈંક હજુય મનમાંથી તો રોજેરોજ હટે જ છે ને.

 

પીપાસા ક્યાં કેટલી કહેવાય હવે એ ન વિચાર,

તોય આ બાવરું મન તારું નામ રટે જ છે ને.

 

લાગર્યું તું તોફાનોમાંય મધદરિયે વહાણ અટુલું,

લાગણીઓ તો દેખાતી હંમેશ એ તટે જ છે ને.

 

વહેંચાતાં વહેંચી દીધી સઘળી વેદના શબ્દો

માં, એક જંજાવાત ચાલતો મનમાં વટે જ છે ને.

 

ફૂંકાતા રોજે રોજ વાવાઝોડા કાંઈ કેટલાય,

અફર સ્થાન તારું આ હૃદયમાં ડટે જ છે ને.

 

કાશ...કદાચ...વચ્ચે અટવાતો રહ્યો હરદમ,

અલગારી સ્મિત બંધાયુ તો તારી લટે જ છે ને.