હવાની દિવાલ હતી
હવાની દિવાલ હતી
હતી થોડીક લાગણી એ હ્યદયમાં, એ વાત કમાલ હતી;
કે પછી વિધાતાની પાછી એ સોચી-સમજી ચાલ હતી!!
નામ આમ યાદ હોવું, એ ચમત્કારથી કાંઇ કમ નથી;
ખેર! એ ખુદના પણ તો સાચા નામે ગુલાબ હતી!!
એક મધમધતું પરબીડીયું, ને પાછું અત્તર વિનાનું;
બંધ આંખોએ આવેલી એ, જાણે મારી ટપાલ હતી!!
વરસી જાય છે હર મુલાકાતોમાં, હર રાતોમાં;
દિવસે દૂર રહી શકે એટલે આવી એની ચાલ હતી!!
ને તો પણ જોજનો દૂર રહ્યું અંતર સામે મળીને;
બંને નજરો વચ્ચે મજબૂત હવાની દિવાલ હતી!!