હવાની દિવાલ હતી

હતી થોડીક લાગણી એ હ્યદયમાં, એ વાત કમાલ હતી;

કે પછી વિધાતાની પાછી એ સોચી-સમજી ચાલ હતી!!

નામ આમ યાદ હોવું, એ ચમત્કારથી કાંઇ કમ નથી;

ખેર! એ ખુદના પણ તો સાચા નામે ગુલાબ હતી!!

એક મધમધતું પરબીડીયું, ને પાછું અત્તર વિનાનું;

બંધ આંખોએ આવેલી એ, જાણે મારી ટપાલ હતી!!

વરસી જાય છે હર મુલાકાતોમાં, હર રાતોમાં;

દિવસે દૂર રહી શકે એટલે આવી એની ચાલ હતી!!

ને તો પણ જોજનો દૂર રહ્યું અંતર સામે મળીને;

બંને નજરો વચ્ચે મજબૂત હવાની દિવાલ હતી!!