મોટેરા માન
મોટેરા માન
1 min
162
થઉં દુઃખી તો મને એ બાળપણ હસાવે,
ને લાખ સંબંધો તોય, જગ એકલો રડાવે,
ઉતારી ચાંદને રોજ હથેળી પર રમાડતો,
સાત રંગોની આંકળીઓ દિવાલે રંગતો,
પપ્પાનાં બુટમાં દુનિયા આખી હું ફરતો,
માડીના પાલવે રોજ પાવલી હું ગોતતો,
સંતાકુકડીમાં ભેરુ સંગ સાચું હું સંતાતો,
ગિલ્લીડંડાથી ઠેઠ આખું ગામ હું માપતો,
રહી છે વેદના ને રહ્યા છે ઠાલા એ આસું,
મોટેરા માનમાં કેમ આયખું હવે વિતાવશું.