અંતરનાં ઊંડાણેથી

સમુદ્રમંથનનું નીકળેલું
ભયંકર, ભયાનક, નીલકંઠી વિષ,
મારા આખેઆખા
અસ્તિત્વના વલોપાતને
વલવલી, મથીમથી
શ્વાસોશ્વાસની પરાકાષ્ઠાએ
ખોવાયેલા એક સપનાને ખેંચીને જયારે બહાર લાવ્યું...

રહી ગઈ બે પાંપણોની વચ્ચેની
મળવાની પહેલાંની,
પીળી આંખોની વચ્ચેની
કાળી કીકીમાં રહેલી
પડછાયાઓની પ્રીત...

જીવું છું એના કારણે
અહીં ફરીવાર થાય એક મંથન અમૃત
મળી જાય, એ
અમરત્વ... બસ...