કાગળ પછી કોરો રહ્યો...

ઓરતાં ઝાઝાં, સમય ઓછો રહ્યો,

ઊંઘમાં પણ રાતભર રોતો રહ્યો.

શ્વાસની બસ આવ-જા ચાલ્યા કરી,

જીવ તનથી પ્રેમમાં નોખો રહ્યો.

અન્ય પર છાંયો કર્યો ને ખુદ શિરે,

સર્વદા તડકાંનો બસ બોજો રહ્યો.

યાદમાં બેઠો ગઝલ લખવા અને-

હાથમાં કાગળ પછી કોરો રહ્યો.

દીપ બૂઝાયો, તિમિર પ્રગટ્યું બધે,

યાદ વિસરાતાં સુધી સોપો રહ્યો.

ધર્મ કાજે જિંદગી અર્પણ કરી,

સંતનો તેથી સદા મોભો રહ્યો.

છળ-કપટ સર્વે જગતનાં જાણતો,

'વીર' શિવ શા કારણે ભોળો રહ્યો ?