પાગલ પ્રવાસ...

આ ઉઘાડી બે આંખ સામે આ નભનું વિશાળ કેનવાસ,

યાદ એક યારની ચીતરાય છે મુજ રુદિયાની પાસ,

મજબૂરીમાં વચન કોઈકને દીધેલું, પાળું કે પછી તોડું?

એ જ દ્વિધામાં યાદ આવે છે મને રામજીનો વનવાસ,

વિષ ગટગટાવ્યું છે પ્રેમથી આંખો મીંચીને ઉમ્રભર કે,

કદાચ મળી જાય અંતિમ બિંદુએ અમૃતનો અણસાર,

શબ્દોના જંગલમાં જઈ અટવાયો નિ:શબ્દની શોધમાં,

ને મૌનના ભેદ-ભરમમાં જ શોધાયું સુખ અનાયાસ,

ને જ્યારથી મંઝીલ ગણી લીધી હવે આ જ "પરમ" ક્ષણને,

ત્યારથી જાણે થયો ખતમ ભટકનનો "પાગલ" પ્રવાસ!