સ્મરણોના આ પંખીઓ

સ્મરણોના આ પંખીઓ
ટોળે વળ્યાં છે...
બૂમાબૂમ કરે છે...
પાંખો ફડફડાવી રહ્યાં છે બધા 
પિંજરામાંથી છૂટવા માટે...

જુઓ-જુઓ 
આ એક તો ઊડ્યું 
ઊંચે...ઊંચે...
તેના ટહૂકા વેરાયા બધા મનના આકાશે...
અને
રચાયું ત્યાં જ એક સપ્તરંગી મેઘધનુષ્ય...
તેની ઉપર ઊગ્યો તારો સ્મિતભર્યો સોહામણો ચહેરો 
કેટલો ધવલ-કેટલો શાંત...

અને તુરત જ
ખીલી ઊઠ્યાં મારા સૂતેલા બધા અરમાનો
એક... પછી એક...
થયું કે લાવને બધા ખોળામાં વિણી લઉં 
હૈયાની છાબમાં ભરી લઉં 
છાને-છપને બધું સંતાડી દઉં 
ખોબો ભરીને હસી લઉં 
ખડ...ખડ...ખડ...ખડ...

અરે! અરે! અરે!
પણ આ શું?
ખરી પડ્યા તેના પીંછા બધા અચાનક 
સર...સર...સર...સર...
અને,
લિસોટા ખરતા રહ્યા,
ખ...ખર...ખર...ખર...
સરકતા રહ્યા,
પડધાતા રહ્યા દૂર દૂર સુધી
ફર...ફર...ફર...ફર.