ઇન્તજાર
ઇન્તજાર
શેરીમો નીકળું ને રસ્તો જડે નહીં
શું થયું ગલીમાં હતું એ ઘર જડે નહીંં.
દ્વાર ખુલ્યા કે તલબે આશ લગાડી,
વેરાન પીધા પછી તરસ જડે નહિ.
અહીં જખમના દોરે લાગણી દુભાય,
ફૂલ શાં થયા ઘાવની મજાલ મટે નહિ.
ઝાંઝવાં કારણ વિના ચાડી પીએ નહિ,
જરુર ગયું કોઈ રણ મહીં રસ્તો પડે નહિ.
નદી ભૂલી પડી હશે પર્વત જડે નહીંં,
ઈન્તજાર આ દિશામો પગ મૂકે નહીંં.