કબિરના દોહા
કબિરના દોહા
દુખ મેં સુમરિન સબ કરે, સુખ મે કરે ન કોય |
જો સુખ મે સુમરિન કરે, દુખ કાહે કો હોય ||
તિનકા કબહુઁ ના નિંદિયે, જો પાઁવ તલે હોય |
કબહુઁ ઉડ઼ આઁખો પડ઼ે, પીર ઘાનેરી હોય ||
ગુરુ ગોવિન્દ દોનોં ખડ઼ે, કાકે લાગૂં પાઁય |
બલિહારી ગુરુ આપનો, ગોવિંદ દિયો બતાય ||
બલિહારી ગુરુ આપનો, ઘડ઼ી-ઘડ઼ી સૌ સૌ બાર |
માનુષ સે દેવત કિયા કરત ન લાગી બાર ||
કબીરા માલા મનહિ કી, ઔર સંસારી ભીખ |
માલા ફેરે હરિ મિલે, ગલે રહટ કે દેખ ||
સુખ મે સુમિરન ના કિયા, દુ:ખ મેં કિયા યાદ |
કહ કબીર તા દાસ કી, કૌન સુને ફરિયાદ ||
સાઈં ઇતના દીજિયે, જા મે કુટુમ સમાય |
મૈં ભી ભૂખા ન રહૂઁ, સાધુ ના ભૂખા જાય ||
જાતિ ન પૂછો સાધુ કી, પૂછિ લીજિએ જ્ઞાન |
મોલ કરો તલવાર કા, પડ઼ા રહન દો મ્યાન ||
માલા ફેરત જુગ ભયા, ફિરા ન મન કા ફેર |
કર કા મન કા ડાર દેં, મન કા મનકા ફેર ||
લૂટ સકે તો લૂટ લે, રામ નામ કી લૂટ |
પાછે ફિરે પછતાઓગે, પ્રાણ જાહિં જબ છૂટ ||
જો તોકુ કાંટા બુવે, તાહિ બોય તૂ ફૂલ |
તોકૂ ફૂલ કે ફૂલ હૈ, બાકૂ હૈ ત્રિશૂલ ||
દુર્લભ માનુષ જન્મ હૈ, દેહ ન બારમ્બાર |
તરુવર જ્યોં પત્તી ઝડ઼ે, બહુરિ ન લાગે ડાર ||
આય હૈં સો જાએઁગે, રાજા રંક ફકીર |
એક સિંહાસન ચઢ઼િ ચલે, એક બઁધે જાત જંજીર ||
કાલ કરે સો આજ કર, આજ કરે સો અબ |
પલ મેં પ્રલય હોએગી, બહુરિ કરેગા કબ ||
માઁગન મરણ સમાન હૈ, મતિ માઁગો કોઈ ભીખ |
માઁગન સે તો મરના ભલા, યહ સતગુરુ કી સીખ ||
જહાઁ દયા તહાઁ ધર્મ હૈ, જહાઁ લોભ તહાઁ પાપ |
જહાઁ ક્રોધ તહાઁ પાપ હૈ, જહાઁ ક્ષમા તહાઁ આપ ||
ધીરે-ધીરે રે મના, ધીરે સબ કુછ હોય |
માલી સીંચે સૌ ઘડ઼ા, ૠતુ આએ ફલ હોય ||
કબીરા તે નર અન્ધ હૈ, ગુરુ કો કહતે ઔર |
હરિ રૂઠે ગુરુ ઠૌર હૈ, ગુરુ રુઠૈ નહીં ઠૌર ||
પાઁચ પહર ધન્ધે ગયા, તીન પહર ગયા સોય |
એક પહર હરિ નામ બિન, મુક્તિ કૈસે હોય ||
કબીરા સોયા ક્યા કરે, ઉઠિ ન ભજે ભગવાન |
જમ જબ ઘર લે જાયેંગે, પડ઼ી રહેગી મ્યાન ||
શીલવન્ત સબસે બડ઼ા, સબ રતનન કી ખાન |
તીન લોક કી સમ્પદા, રહી શીલ મેં આન ||
માયા મરી ન મન મરા, મર-મર ગએ શરીર |
આશા તૃષ્ણા ન મરી, કહ ગએ દાસ કબીર ||
માટી કહે કુમ્હાર સે, તુ ક્યા રૌંદે મોય |
એક દિન ઐસા આએગા, મૈં રૌંદૂંગી તોય ||
રાત ગંવાઈ સોય કે, દિવસ ગંવાયા ખાય |
હીના જન્મ અનમોલ થા, કોડ઼ી બદલે જાય ||
નીંદ નિશાની મૌત કી, ઉઠ કબીરા જાગ |
ઔર રસાયન છાંડ઼િ કે, નામ રસાયન લાગ ||
જહાઁ આપા તહાઁ આપદાં, જહાઁ સંશય તહાઁ રોગ |
કહ કબીર યહ ક્યોં મિટે, ચારોં ધીરજ રોગ ||
માયા છાયા એક સી, બિરલા જાને કોય |
ભગતા કે પીછે લગે, સમ્મુખ ભાગે સોય ||
આયા થા કિસ કામ કો, તુ સોયા ચાદર તાન |
સુરત સમ્ભાલ એ ગાફિલ, અપના આપ પહચાન ||
ક્યા ભરોસા દેહ કા, બિનસ જાત છિન માંહ |
સાઁસ-સાંસ સુમિરન કરો ઔર યતન કુછ નાંહ ||
ગારી હી સોં ઊપજે, કલહ કષ્ટ ઔર મીંચ |
હારિ ચલે સો સાધુ હૈ, લાગિ ચલે સો નીંચ ||