ઘર
ઘર
સંવેદનાથી ધબકતું,
રાતોની રાતો જાગતું,
શરદીમાં ઠુંઠવાતું,
ઉનાળે તડકે શેકાતું,
ચોમાસે સૌ સાથે ભીજાતું,
પણ
એ અમને
આ બધી તકલીફોથી રક્ષતું,
હુંફ અને સુરક્ષા આપતું,
કયારેક એ પણ ડરથી ધ્રુજતું,
ખાસતું,
હાફતું,
થાકતું,
છતાં એનાં સાનિધ્યમાં,
શાંતિને સંતોષ પામતાં..
એના સાથમાં,
હંમેશા એક હાશકારો...
કયારેક લડાઈ ઝઘડાનું સાક્ષી,
તો કયારેક સ્નેહના સાગરનું..
ઝઘડા સમયે,
ચોધાર આંસુ એ રડતું,
સ્નેહના સાગરમાં હિલાળા લેતું..
મંદ મંદ હસતું..
સૌના હ્રદયમાં શ્વસતું....
સુખ દુઃખને આવકારતું..
કેમકે
આંગણે આવેલ
અતિથિ તો ભગવાનરૂપ..
જન્મથી મરણ દરેક વખતે...
સાથ નિભાવતું..
આ ઘર
સૌની પોતીકું...!