આતમ ઝરૂખો

આતમ ઝરૂખે ઉભી રહી,

ત્યાંતો નિરખ્યા નેણલે નવલા,

આંજી દેતા આજ દીઠાં છે,

અગમ નિગમના અજવાળા રે !

ટહુકે છે મોર મનડાના,

કાયાના કાંગરે સહિયર મોરી,

સ્પર્શી રહ્યા મૃદુ સ્પર્શ,

રૂદિયે મોરપીંછનાં સુંવાળા રે !

યુગોથી ઓઝલમાં હતા એ,

નિરાકાર રૂપે નાથ મારા સખી,

બંધ નયનોનાં ઝરૂખેથી,

દીઠાં રૂપ અરૂપી રૂપાળા રે !

સાત સૂરોની પાર સુણ્યો રે,

સૂર ખામોશ ગેબી આઠમો ને,

રતન આંખોના અમથા અમથા,

છલકાઈને હરખાણાં રે !

ટહૂકા અનાહતનાં ગુંજી ઉઠ્યા,

આ મૃત માયાના મહેલમાં,

ને વર્તુળો શક્યતાનાં શાશ્વત,

ક્ષિતિજોની પાર ફેલાણાં રે !

જન્મો જન્મોનાં ઓગાળીને,

ઉલેચાણા છે અંતરના અંધારા,

ને અલગારી અગણિત,

સૂરજભાણ ઉગ્યા ઉગામણાં રે !

શમ્યા સંસારી સઘળા કોલાહલો,

સાતે શરીરે અચાનક ને,

રવ "પરમ" નિરવતના

"પાગલ" અંતર પટે રેલાણાં રે !